بیماران قلبی و عروقی قبل از اینکه دل به دریا بزنند و عازم یک ســفر آن هم با هواپیما شوند باید کمی تامل کنند و قبل از گرفتن بلیت در این زمینه با پزشکشــان مشورت کنند چرا که اگر این سفر بدون در نظر گرفتن برخی از نکات انجام شــود می تواند باعث تشدید بیماری شود.
البته لازم نیست این بیماران برای همیشه قید سفر را بزنند بلکه ممکن است فقط لازم باشــد زمان سفر را تغییر دهند یا در حین پرواز چند دارو با خودشان همراه ببرند.
دردسرهای پرواز
امروزه صنعت هواپیمایی پیشرفت زیادی داشته ولی به هرحال فشار هوای داخلی هواپیماهای مدرنا مروزی در محدوده ای کمتر از فشار سطح دریا تنظیم می شوند در نتیجه با کاهش نسبی فشار بارومتریک داخل هواپیما، نسبت فشار اکسیژن هوای موجود، تا حدودی کمتر از نسبت اکسیژن هوای معمول است، بنابراین در دقایقی حین پرواز ممکن است درصد اشباع اکسیژن شریانی حتی به کمتر از ۹۰ درصد در ســطح خون سرنشینان هواپیما برسد.
این اتفاق در بیماران قلبی و ریوی و افراد مبتلا به کم خونی قابل تحمل نیســت و باعث تشدید نشانه های بیماری می شود. کمبود اکسیژن در بیماران کرونری باعث درد سینه، تپش قلب و ایجاد بیقراری و عطش به هوا می شود.
از طرفی کاهش رطوبت در داخل کابین هواپیما نیز تا حدودی باعث خشــکی پوست و مخاط در این بیماران شــده که خود موجب مشکلات تنفسی می شود.
کاهش فشــار هوا همچنین با تجمع و تراکم گازهــای روده ای می تواند باعث بروز نفخ و درد شکم شود. با این حال آنچه که در بیشتر پرواز های هوایی باعث آغاز مشکلات در بیماران قلبی و ریوی می شود، ایســتادن های طولانی قبل از پرواز در صف های چک و مراقبت است.
همچنین بروز بحران های هراس، استرس و تپش قلب ناشــی از ترس (فوبیا) از پرواز عامل شایعی برای بدتر شــدن علایم بیماران قلبی اســت. از طرفی نوسانات ناخواسته دمای داخل کابین هواپیما می تواند باعث برهــم ریختن تعادل وضعیت ناپایــدار بیماران حساس قلبی شود.
یکی از مهم ترین عوارض پروازهای طولانی مدت برای بیماران قلبی و کم تحرک،ب روزل خته در وریدهای عمقی اندام های تحتانی اســت.
ادم و تورم پاها، عدم توانایی تحرک مناسب، اســتعداد زیاد به لخته سازی وریدی، همه و همه زمینه ساز بروز این لخته ها در طی یک پرواز طولانی می شود.
چه بیمارانی بایدا حتیاط کنند؟
همه این هشدارها برای بیمارانی است که از نارسایی های قلبی و ریوی شدید رنج می برند و قصد دارند سفر هوایی طولانی هم داشته باشند؛ به طور مثال افرادی که بعد از یک ســکته یا بیماری قلبی ریوی جدی دوره نقاهت را می گذرانند یا مبتلا به آریتمی قلبی، نارسایی قلبی یا ریوی هستند.
سفر به سلامت
هرگونه ســفر هوایی طولانی مدت بــرای افرادی که بیماری حاد قلبی و ریوی دارند می تواند خطرناک باشد اما اگر به هر دلیلی چاره ای جز انجام این ســفر هوایی نیســت با رعایت برخی از نکات می توان از بروز خطر تا حدود زیادی پیشگیری کرد.
حتما باید بیمار یک همراه داشته باشد و هرگز به تنهایی سفر نکند. درصورتی که بیمار فوبیا(ترس) پرواز دارد بهتر اســت با مشورت پزشــک قبل از پرواز داروی ضداضطراب و آرامبخش استفاده کند.
قدم زدن محــدود و انجام حرکت های متناوب در اندام تحتانی حتی در حالت نشســته درحین پرواز می تواند مفیدب اشد. بهتر اســت لباس مناســب همراه خود داشته باشد تا درصورتا حساس سرما یا گرماب تواند آن را تعویض کند.
همه داروهای قلبی از جمله داروی نیتروگلیســیرین زیرزبانی را همراه داشته باشد. در صورت پروازهای طولانی بین المللی پزشــک باید حتما شرکت هواپیمایی مربوطه را قبل از سفر در جریان بیماری قرار دهد.
گاهی لازم اســت پزشک با شرکت هواپیمایی نامه نگاری داشته باشد و توصیه های لازم را به شــرکت هواپیمایی انتقال دهد تا امکانات لازم برای حفظ سلامت بیمار فراهم شود.
بیمار قلبــی – ریوی بایــد در طول پرواز دسترســی به اکســیژن داشته باشــد بنابراین بایســتی دستگاه اکسیژن ساز، یا کپسول های اکسیژن پرتابل یا دستگاه تولید کننده فشــار مثبت مداوم، از قبــل برای بیمار در هواپیما مهیا شــود.
حضور دســتگاه پالس اکسی متــر می تواند، کمک شــایانی در تخمیــن وضعیت اکسیژناسیون و نبض بیمار داشته باشد. بیمارانی که مشــکل حاد قلبی و ریــوی دارند باید از ایستادن در صف و معطل شدن بپرهیزند چون این امر باعث خســتگی آنها می شود بنابراین بهتر است ضمن هماهنگی با نیروهای انتظامی، با ویلچر مســیر سالن ترانزیت تا هواپیما را طی کنند.
دکتر شاهرخ تقوی – فوق تخصص قلب و عروق – دانشنامه پزشکی
مشاوره با دکتر شاهرخ تقوی | درخواست ویزیت | طرح سوال | مطب‌ها و کلینیک‌ها | خدمات مطب | بیمارستانهای محل فعالیت
